Coaching holistyczny

Coaching holistyczny powstał jako idea połączenia tradycyjnego procesu coachingowego z wiedzą z terapii ACT, logoterapii i ustawień systemowych.

Dlaczego warto wybrać coacha holistycznego do współpracy? Co zyskasz, dzięki przejściu przez proces coachingowy z coachem holistycznym?

Pierwszym powodem jest fakt iż wzbogacam proces coachingowy o wiedzę z zakresu terapii ACT, logoterapii oraz ustawień systemowych. Dzięki temu proces coachingowy nie jest tylko powierzchownym procesem ale głęboką i wzbogacającą podróżą.

Kolejnym powodem jest różnorodność spraw, w których możesz uzyskać wsparcie jak np. szeroko pojęty rozwój osobisty, wsparcie w procesie utraty wagi oraz wsparcie dla par i małżeństw.

Coaching – Proces coachingowy

Przede wszystkim warto zacząć od stwierdzenia, że coaching jest procesem rozwoju. Cechuje się on własnym, powtarzalnym cyklem aktywności, refleksji oraz wzrostu świadomości.

Klient w trakcie sesji z coachem na chwilę wykracza poza swój codzienny kontekst i codzienność. Zaraz po sesji wraca do swojej rzeczywistości. Wszelkie działania są podejmowane przez klienta poza przestrzenią coachngową. Ten krótki czas w trakcie sesji coachingowej powinien być wykorzystany w maksymalny sposób. Ważne aby poświęcony czas zaowocował świeżymi odkryciami i spostrzeżeniami co doprowadzi do zmiany zachowań.

Z pewnością ważnym aspektem jest fakt, że coach w procesie coachingu pozwala klientowi przyjrzeć się swoim działaniom. Co ważne klient może zaobserować jak na te działania wpływają na inne sfery. Mowa tutaj o sferach takich jak, osobista, systemowa, emocjonalna, fizyczna, rzeczywista i hipotetyczna. W trakcie sesji klient identyfikuje kluczowe kwestie i motywacje, które leżą u podłoża działań. Warto zauważyć, że nauka opowiadania swojej historii w nowy, inny sposób oraz wykorzystanie zmienionego sposobu patrzenia na rzeczywistość, pozwala na wcielenie nowych zachowań w swoje życie.

Rozmowa coachingowa pomiędzy klientem a coachem jest niezwykle skutecznym narzędziem pracy. Dlatego iż, porządkuje ona proces myślenia, podejmowania decyzji, planowania jak również działania. Klient porusza się w obrębie pewnego schematu, który niejako mobilizuje go do uściślenia celu, przeanalizowania opcji, podjęcia decyzji i weryfikacja swoich działań.

Niewątpliwie godna uwagi jest metafora góry lodowej, która jest bardzo ciekawym narzędziem coachingu. Dzięki tej metaforze można zilustrować fakt, że świadomość oraz widoczne zachowania są tylko niewielką częścią naszego prawdziwego JA. To co widać na zewnątrz jest tworem tego, co jest niewidoczne i bardzo często nieświadome. Nieświadome to ogromny zbiór wartości, uczuć, poglądów, przekonań oraz schematów myślenia. Część góry lodowej pod wodą jest symbolem nieświadomości, która jest przed nami ukryta. Zmiana naszych nawykowych oraz zachowań wymaga pracy z wartościami oraz poglądami, które leżą pod powierzchnią.

Kolejnym godnym uwagi narzędziem używanym w coachingu jest Okno Johari. Pomaga ono zrozumieć co ujawniasz światu, co trzymasz w ukryciu przed innymi oraz czego jeszcze nie wiesz.

Strefa publiczna to aspekty rzeczywistości znane zarówno Tobie jak i innym ludziom. Ten obszar jest płynny, gdyż powiększa się w momencie, gdy otrzymujesz informację zwrotne od innych oraz kiedy dzielisz się informacjami o sobie.

Strefa ukryta to obszar Twoich tajemnic. Rzeczy o których wiesz, ale z Tobie znanych powodów nie chcesz czy też nie potrafisz ujawnić.

Poziomy logiczne Diltsa

Poziomy neurologiczne Diltsa

W tym modelu wykorzystywanym w coachingu można wyodrębnić sześć poziomów , na których możesz funkcjonować w danym momencie. Ciekawostką jest fakt, iż zmiany dokonane na wyższych poziomach zaprezentowanej piramidy są głębsze i trwalsze. Uważa się, że zmiany których dokonasz na wyższych poziomach są bliższe prawdziwej, głębokiej przyczynie problemu. W rezultacie działania na poziomach niższych mogą być bardziej powierzchownym łagodzeniem objawów.

Aby jeszcze bardziej zobrazować Ci jak działają poziomy w piramidzie, popatrz na przykład:

DUCHOWOŚĆ „Żyje po to aby palić”

TOŻSAMOŚĆ „Jestem palaczem”

PRZEKONANIA I WARTOŚCI „Kiedy się zestresuję, muszę zapalić papierosa”

MOŻLIWOŚCI I UMIEJĘTNOŚCI „Potrafię robić super kółka z dymu”

ZACHOWANIE „Zawsze po obiedzie wypalam dwa papierosy”

ŚRODOWISKO „Gdy jestem w klubie, mam ochotę aby zapalić papierosa„

Trójkąt dramatyczny Karpmana opisuję trzy najbardziej typowe role, jakie ludzie mogą przyjąć w kontaktach z innymi ludźmi. Każda z tych ról ukazuję człowieka, jako tego który powtarza, nieefektywne schematy zachowania oraz myślenia. Co interesujące możemy przyjmować różne role w zależności od momentu, kontekstu lub osoby z którą mamy do czynienia. Jednak z dużym prawdopodobieństwem, można powiedzieć, że człowiek ma tendencje i skłonności do wchodzenia w jedną z ról częściej niż do pozostałych. Co ważne każda z trzech ról cechuję się określonymi schematami myśli, zachowań, wypowiedzi oraz uczuć. Warto dodać, że wszystko to można zaobserwować, uświadomić sobie po czym włożyć siłę i energię do zmiany tego.

Trójkąt zwycięzcy to sposób na wyzwolenie się z trójkąty dramatycznego. Ten model przedstawia metody wyjścia z utrwalonych ról trójkąta dramatycznego. W efekcie jakość naszego życia się poprawi między innymi poprzez poprawę relacji z innymi osobami.

Aby wyzwolić się z roli ofiary, powinieneś sobie uświadomić, co się z Tobą dzieje. Ważnym czynnikim jest również wzięcie odpowiedzialności za swoje myśli, uczucia, reakcje ale też bezradność.

Aby wyjść z roli prześladowcy powinieneś zapewnić innym pozytywne wzmocnienia. Dobrym działaniem jest chwalenie i docenianie czyichś umiejętności. Dobrze jest przyjąć, że większość ludzi robi tyle, ile może na co wpływ mają doświadczenia i wiedza. Ważnym aspektem jest zrozumienie, że każdy wyciąga wnioski ze swoich działań oraz własnych błędów jednocześnie ucząc się i rozwijając.

Aby wyzwolić się z roli ratownika należy dobrze rozpoznać swoją funkcję jak również innych osób. Ważne jest uświadomienie sobie, za co jesteś odpowiedzialny Ty a za co inni uczestnicy interakcji. Istotne jest określenie granic i ich przestrzeganie przy jednoczesnym dawaniu dokładnie tyle ile się zobowiązało – ani więcej ani mniej.